Mój ulubiony cytat

„Większość ludzi chce się dobrze „wywiązać” z seksualnego zbliżenia, wyobrażając sobie, że to najlepszy sposób na zapewnienie satysfakcji (i uniknięcie „błędu” oraz rozczarowania partnera). Ale ponieważ tak wiele aspektów „dokonań” seksualnych jest poza naszą kontrolą (nie możemy zmusić się do erekcji lub nawilżenia), pragnienie dobrego „pokazania się” prowadzi do zaniepokojenia. Jak na ironię, uczucie presji, by „odnieść sukces” w trakcie seksualnego zbliżenia, wywołuje i utrwala seksualne trudności i frustracje, których ludzie się obawiają i które ostatecznie się u nich pojawiają. Ludzie bardzo pragną uwolnienia się od tej presji, równocześnie lamentując, że odczucie takiej ulgi jest niemożliwe.

Oczywiście, dążenie do uwolnienia od niepokoju „wywiązania się” dzięki próbom podniesienia sprawności seksualnej jest całkowicie niewłaściwą drogą – ale wielu ludzi wyobraża sobie, że to właśnie zadziała. (…)

Poradniki kategorii „samopomoc”, psychologia, medyczni eksperci i warsztaty odnowy małżeństwa – nie wspominając o Victoria’s Secret – ignorują tę podstawową prawdę. Pomagają ludziom ulepszyć seks, pozostawiając ich z ich błędnymi założeniami i sztywnymi definicjami, dodając tylko mity na temat płci i do tego wszystkiego jeszcze promienną zachętę: dasz radę. Jednak, podobnie jak wznoszenie budyku na chwiejnych fundamentach, jest to błąd, powodujący, że lęk przed popełnieniem seksualnego „błędu” staje się niemalże nieuchronny. (…)

I wtedy wini się „kobiety”. Albo wini się „mężczyzn”. Albo „seks”. Skoro już o tym mowa, pamiętajmy, aby winić pornografię, stres, menopauzę, „że przybrało się na wadze” i wszystkie te piętrzące się e-maile.”

Mój ulubiony cytat

„Można mnie nazwać idealistką, ale naprawdę wierzę, że miłość i pożądanie nie wykluczają się wzajemnie – one po prostu nie zawsze występują jednocześnie. Bezpieczeństwo i namiętność to dwie oddzielne, podstawowe potrzeby ludzkie, które wypływają z zupełnie różnych źródeł i niosą nas w przeciwnych kierunkach. (…) Zapuszczanie korzeni i moszczenie gniazda mają źródła w instynktach pozwalających czuć się pełniejszymi ludźmi. Jednak potrzebujemy też nowości, zmiany, ryzyka i przygody – sił twórczych, które dodają życiu smaku. Jesteśmy zlepkiem sprzeczności, bo z jednej strony szukamy spokoju i przewidywalności, a z drugiej pragniemy różnorodności.

(…) W partnerze szukamy mocnej, godnej zaufania kotwicy, ale jednocześnie oczekujemy, że poprzez miłość doświadczymy transcendencji – wypłyniemy poza zwykłe życie. Wyzwaniem dla współczesnych par jest pogodzenie obu potrzeb: przewidywalności i pewności (kotwica) z poszukiwaniem wrażeń i tajemnicy (fale).

Dla garstki szczęśliwców nie jest to żadne wyzwanie, bo z łatwością potrafią całować się po kątach podczas tak prozaicznych czynności, jak na przykład sprzątanie garażu. W ich przypadku nie istnieje dysonans między zaangażowaniem a ekscytacją, odpowiedzialnością a swawolą – umieją wspólnie załatwić kredyt na dom i jednocześnie pikantnie w nim figlować. W skrócie: potrafią bez problemu połączyć zwykłość i wyjątkowość. Dla większości z nas odnajdywanie podniet w tym samym związku, w którym budujemy stabilizację, jest jednak nie lada wyczynem. Niestety, w zbyt wielu historiach miłosnych powtarza się ten sam wątek: poświęcenie pożądania na rzecz trwałości.”

Mój ulubiony cytat

„Kontakt z ciałem przynosi wrażenie wewnętrznej spójności, czyli integrację. To stan, w którym czujesz łączność ze wszystkim: emocjami, intuicją, zmysłami, intelektem. Krytyczny umysł nie blokuje uczucia zachwytu czy radości, a jednocześnie, dzięki przetwarzaniu danych, ułatwia przetrwanie w świecie. Zmysły dają przyjemność i pomagają radzić sobie z trudnymi emocjami. Emocje z kolei informują cię na bieżąco, co się dzieje, jak reagujesz na bodźce. To dzięki nim wiesz też, gdzie leżą twoje granice.”

Mój ulubiony cytat

„Działa to następująco: pewnego dnia przychodzisz na świat, dostajesz małą działkę żyznej gleby, trochę różniącą się od pozostałych. Twoja rodzina i kultura natychmiast zasiewa na niej ziarna i zaczyna uprawiać twój ogród aż do momentu, kiedy jesteś wystarczająco dojrzała, żeby sama się nim zająć. Zasiewają ziarna: języka, zachowań i wiedzy na temat miłości, bezpieczeństwa, ciała i seksu. I uczą cię, jak uprawiać ten ogród, ponieważ kiedy nastąpi przejście z okresu dojrzewania do dorosłości, weźmiesz za niego pełną odpowiedzialność.

Na żadnym etapie nie jest to twoja decyzja. Nie wybrałaś sobie działki ani ziaren, które na niej zasiano, ani tego, w jaki sposób twój ogród uprawiano we wczesnym okresie twojego życia.

W okresie dojrzewania zaczynasz sama zajmować się ogrodem. Odkrywasz, że twoja rodzina i kultura wyhodowała piękne, zdrowe sadzonki, które rosną i kwitną w zadbanym ogrodzie. Możesz też zauważyć pewne elementy, które chciałabyś zmienić. Czasami niektóre sposoby uprawiania ogrodu, których cię nauczono, są nieskuteczne i musisz znaleźć inne metody, aby dobrze się rozwijać. Być może część ziaren, które zostały zasiane, nie da plonów w twoim ogrodzie i będziesz musiała znaleźć inne – lepiej pasujące do ciebie.”

Mój ulubiony cytat

„Kiedy spojrzymy na podstawę podniecenia seksualnego, znajdziemy tam skomplikowany proces psychologiczny, którego większość z nas jest kompletnie nieświadoma. Ludzie podniecają się tylko wtedy, kiedy ich wyobraźnia znajdzie sposób, aby tymczasowo pokonać blokady psychologiczne w uzyskiwaniu przyjemności lub zaprzeczyć im. Wartością takiego podejścia do seksu jest to, że umożliwia to nie tylko wyjaśnienie znaczenia poszczególnych fantazji i zachowań seksualnych, ale także odsłania najważniejsze konflikty emocjonalne. Jeżeli fantazje i pragnienia seksualne wyłaniają się jako rozwiązanie problemów psychologicznych i jeżeli problemy te zawierają podstawowe obawy i lęki danej osoby, to seksualność staje się oknem, przez które możemy zajrzeć do naszego umysłu.”

Mój ulubiony cytat

„Uświadomienie sobie istnienia wytwarzanych społecznie seksualnych scenariuszy, którym podporządkowane są moje pragnienia, może być pierwszym krokiem do tego, co jest początkiem oporu, początkiem odzyskania ciała, początkiem uwolnienia pragnień tego ciała od normatywnej determinacji: pierwszym krokiem do odzyskania wyobraźni. Nie musimy realizować wszystkiego, co jesteśmy w stanie wyobrazić, ale jeśli zależy nam na tym, aby, jak pisze Seidman, „świat seksualny i społeczny stawał się bardziej ludzki”, to musimy odtworzyć w sobie zdolność posiadania marzeń seksualnych. Sprawa nie jest łatwa, bo na straży moralnego ładu stoją wbudowane w naszą psychikę liczne mechanizmy lękowe, których zadaniem jest odstraszanie nas od prób przekroczenia granic tego ładu. Stąd konieczne jest nie tylko intelektualne, ale i emocjonalne zmierzenie się z faktem, że seksualność nie istnieje.”

Mój ulubiony cytat

„Tak, to w naszych rękach jest nasze intymne szczęście. Możemy na nie wpływać, możemy je kształtować, możemy brać za nie odpowiedzialność i podejmować świadome decyzje. Ale spokojnie – nie chodzi o to, by postawić na głowie całe swoje życie seksualne i wyrwać z korzeniami swoją dotychczasową seksualną tożsamość.

Moja propozycja jest następująca: naszym zadaniem nie jest podawanie w wątpliwość wszystkiego, co o sobie wiemy, ale zidentyfikowanie tych elementów naszego seksualnego „ja”, które mogą skorzystać z naszej uwagi i opieki. Może się okazać, że przyglądając się własnemu seksualnemu „ja”, ucieszymy się z tego, co widzimy. I tyle. Może się okazać, że odrobina dobroci wobec niektórych jego elementów, ich rozpoznanie i zrozumienie spowoduje, że poczujemy się lepiej, że odnajdziemy spokój. Może się też okazać, że odkryjemy element, który nie będzie nam pasował – i wtedy właśnie warto pamiętać, że nasze seksualne „puzzle tożsamości” są plastyczne. I że to my je układamy.”